Shion Sonozaki przez wiele lat była odizolowana od swojej siostry i całej Himinazawy, chodziła bowiem do zamkniętej dla innych (w tym chłopców) szkoły św. Łucji. Każdego dnia niesamowicie się nudzi i robi wszystko, by dopiec pilnującym uczniów siostrom. Monotonię przerywa podejrzany incydent. Znaleziono nauczyciela, który utonął w płytkim basenie. Ponadto podejrzaną osobą jest nowa przyjaciółka Shion. Czy jest ofiarą? Czy sprawcą? Czy Shion może rozwiązać zagadkę, zanim nastąpi kolejny incydent? Tym bardziej, że jest on związany z Himinazawą, skąd i Shion, i Kosaka pochodzą! Czy uda się dziewczynom oszukać przeznaczenie?

To ostatni tom Cykad.

OSTATNI PŁACZ CYKAD

Chociaż seria „Gdy zapłaczą cykady” zakończyła się już jakiś czas temu na 15 tomie (oczywiście mówię o polskiej edycji, zbierającej po dwa oryginalne tomiki), dopiero teraz nadchodzi ostateczny jej finał. Bo wraz z „Księgą rozbicia świadomości” końca dobiegają wreszcie także dodatki, które co prawda do samej opowieści nie wnosiły zbyt wiele, ale na pewno warte były uwagi i przedłużały przyjemność. I tak też jest z tym tomem, może i niekoniecznym do poznania, ale klimatycznym, wciągającym i zapewniającym porcję mocnych przeżyć wszystkim miłośnikom thrillerów / horrorów.

Witajcie w szkole św. Łucji. Uczą się tu dziewczyny z wyższych sfer, a jedną z nich jest nie kto inny, niż Shion Sonozaki. Miejsce wydaje się spokojne i dalekie od dziwnych wydarzeń, przynajmniej do dnia, kiedy w basenie zostają znalezione ciało nauczycielki. Tragedia, która w szkole staje się tematem numere jeden, okazuje się jednak dziwniejsza, niż dotychczas sądzono. Basen był pusty, nauczyciel jednak utonął. Jak to się stało? Czy na pewno był to wypadek? I jeszcze pozostaje kwestia Mizuho Kousaka, która znalazła zwłoki…

Seria „Gdy zapłaczą cykady” to thriller. Seria „Gdy zapłaczą cykady” to horror. I fantastyka także. I to jak udana na każdym polu. Ale wcale mogło tak nie być, bo należy pamiętać, że całość to adaptacja gry typu „visual novel”, a wiecie chyba jak to z adaptacjami bywa: rzadko kiedy są dobre. Co więcej opowieść oparta była na ciągłym powtarzaniu tych samych historii, schematów i wątków, a to jeszcze trudniej obronić. A jednak się udało. I to jeszcze jak.

A jak rzecz ma się z „Księgą rozbicia świadomości”? To kolejny udany bonusowym tom i zarazem dobre uzupełnienie całości. Fabuła jak zawsze jest interesująca, nieważne, że znamy już różne jej scenariusze i wiemy doskonale jak to wszystko się rozwiązało. Napięcia też nie brakuje, choć to, jak zwykle, narasta powoli, zaczynając się niewinnie i powoli przemieniając się w coś mrocznego. Emocji, klimatu, dobrze poprowadzonej akcji, nowych ciekawych bohaterów itd., itd. także nie brakuje. A wszystko to w tomiku, który jednocześnie oferuje nam jeszcze dodatkowe opowieści do ,,Księgi manifestacji demona” oraz rozdział ,,After” i ,,Odwrócenia”.

Pod pewnymi względami „Księga rozbicia świadomości” skojarzyła mi się z filmem „Dark Water”. Nie zmienia to jednak faktu, że to wciąż to same stare, dobre „Cykady”, co zawsze. Nastrojowe, wciągające i dostarczające niezapomnianych przeżyć, a przy okazji znakomicie zilustrowane i świetnie wydane. I co cieszy, seria od samego początku trzyma ten sam znakomity poziom ogólny i nawet w dodatkach zachowała znakomitą jakość. Jeśli podobały Wam się poprzednie części, zdecydowanie nie muszę Wam polecać tej. A jeśli jeszcze nie poznaliście tej serii, a lubicie thrillery / horrory, bez dwóch zdań znajdzie tu coś dla siebie. Szkoda tylko, że to już koniec i że pewne rzeczy zostały tu jedynie zarysowane, a nie rozwinięte.