MIŁOŚCI NIE DA SIĘ ZMIERZYĆ LICZBĄ JAGNIĄT ANI CIELĄT...

Gipi nie daje się zaszufladkować. Tym razem proponuje nam... bajkę dla dorosłych. Taką prawdziwą. Z królem, królową, rycerzami i giermkami. Gdzie obok siebie występuje dobro i zło. I gdzie - jak to w bajkach - dobro musi zwyciężyć. Inaczej co to byłaby za bajka.

To bajka niewiarygodna od samego początku. Aldobrando przecież wyszedł tylko na chwilę. Tylko po to, by znaleźć wilcze ziele, które ma uzdrowić wychowującego go czarownika. Jednak los (czytaj Gipi) postanowił zadrwić sobie z tego nie do końca ogarnietego bohatera i wkręcić go w szereg niezwykłych zdarzeń. Po drodze znajduje nowego pana, jakim zostaje Gennaro Montecapoleone od Dwóch Źródeł, syn Brudagona Montecapoleone od Dwóch Źródeł zwanego Młódkożeńcem (a to tylko przykład z jaką swadą Gipi kreuje kolejnych bohaterów). Wzięty zostaje za zabójcę królewicza. Trafia do lochu, spotyka straszliwego Siewcę Śmierci wreszcie poznaje piękną królową Biankę i... Jak w bajce. Żyli długo i szczęśliwie. A co się dzieje po drodze... Do iluż waśni dochodzi, do iluż wzlotów i upadków (też miłosnych) to już pozostawmy do odkrycia w trakcie lektury.

Gipi wymyślił bajkę, która dzieje się w bliżej nieokreślonym czasie. Patrząc jednak na sposób przedstawiania bohaterów, na panujące obyczaje, miejsca można celować w wieki średnie. Dzięki temu nie dziwi głupkowaty główny bohater, którego imię dało komiksowi tytuł. Nie dziwi wykorzystywany mit rycerski - chęć walki za wszelką cenę, nawet gdy jest się skazanym na porażkę choćby z racji gabarytów. Nie dziwi romantyczność bohaterów, którzy skorzy do poświeceń ruszą na pomoc "białogłowej". Choć czasami i "białogłowa" wyciągnie faceta z opresji.

Do "Aldobrando" Gipi napisał jedynie scenariusz. Nie mamy więc tym razem do czynienia z jego ekspresyjnymi akwarelkami czy szkicami. Całość zilustrował krajan Gipiego - Luigi Critone. Na jego rysunkach pojawiają się i zblazowani mieszkańcy dworu, i "wyposażeni" w beznadziejne miny wieśniacy, i przygłupkowaty Aldobrando. Do tego dochodzi przytłumiona kolorystyka - na planszach mamy ciągłe przejścia z mrocznych lochów i ciemnych lasów do słonecznych plenerów i jasnych wnętrz królewskiego zamku. Gipi raczej nie oddałby samemu klimatu tej bajki.

"Aldobrando" to komiks odmienny od ostatnio wydanych albumów Gipiego - jak "Pewna historia" czy "Wyjątkowe chwile ze sztucznymi brawami". I w sumie to miła odskocznia od jego obyczajówek. Choć jeśli się dobrze wczytać, między bajkowymi wierszami tej obyczajowości też nie brakuje. I mądrości - jak ta w tytule.

Andrzej Kłopotowski