MROK, KREW I BRUD

„Poranek ściętych głów” to kolejna od Hanami manga skierowana do dojrzałego czytelnika. Manga fabularnie nieskomplikowana, ale uderzająca czytelnika czymś innym. Czym? Mocnym, dosadnym ukazaniem brudnych realiów przeszłości Japonii i mieszkających tam ludzi.

W czasach szogunów ważnym stanowiskiem jest pozycja osoby testującej miecze. Takim „testerem” jest Asaemon, który przejął posadę po swoim ojcu. Na czym polega jego praca? Na sprawdzaniu wykutych mieczy na ciałach skazańców, którzy przeszli już egzekucję. Ale też i owych egzekucji dokonywaniu. I tak toczą się jego losy, które przeplatają się z losami najróżniejszych ludzi.

Jaki jest „Poranek ściętych głów”, łatwo się przekonać już tylko przeglądając dowolny tom serii. A wszystkie z nich są takie same, oparte na takich a nie innych schematach, konsekwentnie snutych z rozdziału na rozdział. A te schematy to połączenie opowieści przygodowej, można rzec, że nawet opowieści drogi, z mrocznym, brutalnym i przerażająco prawdziwym podejściem do tematu. Ale jakie mogłoby być inne, skoro komiks traktuje o losach człowieka zajmującego się egzekucjami?

Jak więc na temat przystało, „Poranek ściętych głów” jest komiksem krwawym i ponurym. Nie oferuje nam zbyt wiele nadziei, skupia się za to na tematach, które nie są dla każdego, ale jeśli już do nas trafiają, trafiają mocno – do serca, i do umysłu. Mamy tu zbrodniarzy, morderstwa, gwałty, pojedynki, a wszystko to pokazane z drobiazgowością, choć jednocześnie bez zbędnego epatowania przemocą czy detalami.

Omawiając te mangę, trudno jest mówić, że to przyjemna lektura. Nagromadzenie brudu i przemocy jest bowiem naprawdę duże, jednocześnie jednak historia nie jest wcale ograniczona do nich. Cała reszta „Poranku ściętych głów” to świetne odmalowanie zarówno realiów historycznych, jak i ludzkich losów. Bo każdy rozdział to osobna opowieść, kolejna sprawa, której się przyglądamy. I nie robimy tego bynajmniej bez emocji. Odkrywamy dzięki temu intrygujący, choć przerażający świat przeszłości i obecnej nam kultury, który czasem ciężko jest zrozumieć, niemniej jednak chce się go poznać. Przynajmniej z bezpiecznego miejsca w czytelniczym fotelu.

Graficznie manga ta wygląda, jak jej scenariusz: jest prosta, mroczna, brudna, dosadna i realistyczna. Sporo czerni, grube kreski, jakby stawiane nerwowo i szorstkie pociągnięcia pędzlem sprawiają, że opowieść nabiera klimatu i mocy. Kto zatem lubi takie mocne historie (których echa w komiksach pobrzmiewają do dziś), powinien te serię poznać.