ZWIĄZEK KROK PO KROKU

A jeśli ona jest - to dostoisz
I jeszcze raz proszę - posłuchać mnie chciej!
Im więcej nienawidzisz tym bardziej się boisz
Jeśli kochasz więcej to boisz się mniej
- KNŻ

No i znów wpadłem popodglądać co tam słychać u naszej mangowej pary. Jak im się dzieje, jak kwitnie ich uczucie, jak problemy są przepracowywane i ogólnie jak tam, co tam i czemu tak, a nie inaczej. I jak zwykle przyjemnie spędziłem czas. Trochę się poemocjonowałem, trochę podkurzałem, trochę to, tamto trochę i jak zwykle jestem zadowolony. Usatysfakcjonowany. I cieszę się, że takie dojrzalsze, poważniejsze mangi romantyczno-obyczajowe skierowane do czytelników ze swoimi doświadczeniami na karku też pojawiają się na naszym rynku, bo w końcu nie samymi szkolnymi realiami i nastoletnimi uniesieniami człowiek żyje.

Fabuła tego tomiku? Jak zawsze to krok po kroku brnięcie przez związek, coraz dalej, coraz bardziej, coraz bliżej siebie. Po ostatnich zawirowaniach i przypomnieniu traum, nadchodzi czas uspokojenia się, ukojenia, szczęścia i… No właśnie, co to czai się na horyzoncie?

Każda opowieść o miłości to wzloty i upadki, chwile szczęścia i łez chwile, dużo takiego życiowego plątania. I to się lubi. Lubi na zasadzie, że to już dobrze znamy. Każdy romans oparty jest na tym samym, więc jak kiedyś polubiliśmy, to się twórcy do tego naszego polubienia odwołują i fajnie jest. Ale przede wszystkim historie te i ich autorzy odwołują się do naszego kochania, jako takiego. Bo kochaliśmy kiedyś kogoś na pewno, pewnie i kochamy, kochać będziemy, związki mamy za sobą, w trakcie mamy, więc… No współgra to z nami, gra na sentymentach, brzdęka na tych strunach w naszych sercach, jakieś tam wspomnienia trąca. I to działa.

I działa tu. A na mnie mocno, bo swoje lata już mam, a tu związek dojrzały, relacja taka dla kogoś w moim wieku. A przy okazji, a raczej przede wszystkim, bliskie jest mi to. Pewne bliskie cechy, pewne elementy, jakże dla mnie osobiste, a wszystko to sprawia, że działa to na mnie, oddziałuje, kupuje, coś tam porusza, coś tam smyra, a przy okazji wciąga, bo fabularnie to też moja bajka, gdzie mogę się pośmiać, powzruszać etc. I gdzie jest ciekawie. Niby gadanie, niby codzienne sprawy, niby takie to proste, takie zwyczajne, a jakie skuteczne, jakie udane.

Plus doskonale zilustrowane. Uwielbiam ten krągły design twarzy postaci, to takie naturalne ukazywanie ich ciał i wyglądu i ta ogólna zwyczajność. No świetne to jest. Wszystko tu jest świetne. Do rozrywki, do wczucia, do pomyślenia. Warto.