Teoretycznie z nowej serii z "Archiwum Jerzego Wróblewskiego" najbardziej zadowolone powinno być pokolenie młodych czytelników. Dla których Jerzy Wróblewski to już właściwie prehistoria polskiego komiksu. Jednak z praktycznego punktu widzenia, znam wielu czytelników z średniego pokolenia, którzy pomimo oczytania kojarzą komiksy Mistrza tylko z tych, które pojawiały się w Świecie Młodych i tych wydawanych przez "Sport i Turystykę", "Krajową Agencje Wydawniczą", a jest to przecież niewielka część z tego co zrobił, nie wielki skrawek z jego dorobku. Jest przecież jeszcze tak wiele komiksów do odkrycia, dostępnych jedynie w zbiorach kilku bibliotek i małej grupki kolekcjonerów.

Maciej Jasiński pomysłodawca akcji powrotu komiksów Jerzego Wróblewskiego zauważył ten problem. Razem z wydawnictwem Ongrys, przy wsparciu grupy osób, które pozwolę sobie wymienić z imienia i nazwiska: Leszka Kaczanowskiego, Magdaleny Bochniak, Macieja Kowalskiego, Tomasza Szali, Marka Misiory, Szymona Szali i Andrzeja Janickiego wykonali ogromną prace byśmy mogli przeczytać pierwsze dwa tomy "Z archiwum Jerzego Wróblewskiego".

Na warsztat wezmę tom drugi, który postaram się Wam przybliżyć. Zawiera on dwie humorystyczne westernowe opowieści rysunkowe "Tom Texas" i "Rycerze prerii", które pojawiły się w bydgoskiej gazecie codziennej "Dzienniku wieczornym" w 1961 i 1962 roku, a w środku znajdziecie jeszcze wspaniałe dodatki, paski komiksowe z serii Wróbelek, oraz rysunek konkursowy drukowany w świątecznym numerze "Dziennika wieczornego".

Westerny były ulubionym gatunkiem i tematem Mistrza Jerzego Wróblewskiego. Urodziłem się tego samego dnia i miesiąca co Mistrz i przyznaje, że uwielbiam westerny, przypadek? Żarty, żartami, ale podobno miłość do westernów Mistrza wzięła się także z oglądania serialu Bonanza, bo właśnie wtedy w wczasach jego młodości, na telewizorach Belweder, potem Neptun, całymi rodzinami i razem z okolicznymi znajomymi siadało się przed telewizorem i oglądało przygody rodziny Cartwrightów. Wrócę jednak do clou recenzji, paski komiksowe z przygodami "Toma Texasa" po raz pierwszy pojawiły się w bydgoskiej popołudniówce 1 kwietnia 1961 roku, a po raz ostatni 29 kwietnia 1961 roku. Był to pierwszy i jedyny komiks autora w tej gazecie, który posiadał klasyczne dymki komiksowe. Historia Toma i jego wiernego konia Slima, przypomina troszeczkę "Lucky Luka". Z pewnością opowieść samotnego cowboya była dużą inspiracją dla Mistrza. Dla formalności dodam, iż "Lucky Luke" pojawił się po raz pierwszy w komiksie w 1946 roku w magazynie "Spirou", a pierwsze polskie wydanie Lucky Luka pojawiło się w "Na przełaj" w 1962 roku. Z dużym prawdopodobieństwem komiksy Jerzego Wróblewskiego - "Tom Texas" i inne przetarły szlaki dla "Lucky Luka" w Polsce. Jednocześnie rysunki w "TomieTexasie" przypominają te, które pojawiły się w pierwszym "Bolku i Lolku" (Władysława Nehrebeckiego, Alfreda Ledwiga), który debiutował 1962 roku. Pytanie retoryczne, kto się kim zainspirował? Jedno jest pewne, opowieść o dzielnym młodym kowboju zachwycała swoją błyskotliwością w grafice, spójnością opowieści i pokazowymi zdolnościami operowania drugim planem. Jerzy Wróblewski wtedy taki młody twórca, na początku drogi artystycznej, a posiadał już wyrobioną kreskę i ogromny talent. Mistrz!

Drugi komiks w tym tomie to "Rycerze prerii", paski komiksowe w bydgoskim "Dzienniku wieczornym" ukazywały się od 29 kwietnia do 13 lipca 1965 roku. To także western, stworzony bardziej w formie parakomiksu lub lepiej opisując w stylu Koziołka Matołka. Western, który był protoplastą , prekursorem późniejszego bohatera i serii "Binio Bill". Głównym chojrakiem opowieści jest Pete Gleam, który w razie potrzeby potrafi wyszarpnąć rewolwer z olstra w czasie 0,47 sekundy i nigdy przy tym nie chybił celu. Wokół jego osoby osnuta jest cała przygoda. Zycie cowboya nie jest lekkie a tym bardzie tylko usłane strzałami. Jak sobie poradzi nasz zuch? Zapraszam do lektury, uśmiejecie się do łez.
W komiksie tym zastosowano ten sam styl rysunku cartoonowo - groteskowego, który pojawił się w późniejszych albumach o Binio Billim. Po raz kolejny zobaczycie już ukształtowanego uzdolnionego artystę, pokazującego pełną paletę zdolności np. w pisarstwie, w operowania planami, w operowania puentami, z genialnym dowcipem.

Publikację wydało wydawnictwo Ongrys, na kredowym papierze, bardzo estetycznie, zadbano o każdy element rzemiosła edytorskiego. Gdybym nie wiedział, że komiksy zostały rekonstruowane graficznie to bym pomyślał, iż są to całkowicie nowe paski, nowy komiks, niedawno narysowany! Tak dobrze Maciej Jasiński i cała grupa osób wykonała swoją prace. Drugą sprawą jest to, że pozwalał na to geniusz prac Jerzego Wróblewskiego.

W tej serii na samym początku będą publikowane komiksy gazetowe, które nie doczekały się zbiorczego wydania. Właśnie dzięki takim edycjom normalny czytelnik, niemający dostępu do archiwów bibliotecznych, może zapoznać się z tymi genialnymi opowieściami rysunkowymi. Multum pasków i ilustracji jest jeszcze do odkrycia, dlatego dla całej ekipy pracującej przy tym projekcie należy się szacunek i brawa. Albumy te zostały przygotowane w ramach stypendium na działalność artystyczną i upowszechnianie kultury. To kolejny przykład właściwego wykorzystania takich funduszy.

Zdecydowanie polecam!