Depresja to choroba XXI wieku, która niszczy współczesne społeczeństwa. W depresję można popaść i można z niej wyjść, a nawet trzeba, jeśli człowiek nie chce skończyć marnie. Trafić się może każdemu i może ona być ciężka, umiarkowana, lekka. Chorobowe zespoły depresji objawiają się głównie obniżeniem nastroju (smutkiem, przygnębieniem, niską samooceną, małą wiarą w siebie, poczuciem winy, pesymizmem, u części pacjentów myślami samobójczymi), niezdolnością do przeżywania przyjemności (anhedonią), obniżeniem napędu psychoruchowego (spowolnieniem), zaburzeniem rytmu dobowego (bezsennością lub nadmierną sennością) lub zmniejszeniem (rzadziej wzmożeniem) apetytu. Wiele osób nie zdaje sobie sprawy z tego, że choruje, a inne nie rozumieją, że ich najbliższych dopadł „czarny pies” na „czarnej fali”. Na rynku wydawniczym istnieje cała masa publikacji na ten temat. Książki, poradniki i artykuły, (które opisują objawy i przebieg w przystępnej dla czytelnika formie). I trzeba przyznać od serca, iż do tej pory zrobiły bardzo wiele dobrego w aspekcie edukacyjnym.

 Aczkolwiek żyjemy w świecie obrazkowym, i właśnie dzięki opowieści obrazkowej można pokazać bardziej wszechstronnie i dosadnie czym jest owa choroba.

W ksiegarniach od kiku lat możesz zakupić (w tej tematyce) dwa komiksy małżeństwa Johnstonów, tymczasem w tym roku - w ramach projektu edukacyjnego prewencji samobójstw „Czarne fale”, opracowanego pod kierunkiem czołowych polskich psychiatrów i specjalistów od edukacji, nakładem Fundacji III Kliniki Psychiatrii „Syntonia” ukazał się zeszyt pt. Czarne fale. Jak radzić sobie z depresją. Poradnik dla młodzieży. Publikacja do scenariusza doświadczonej pani psychiatry Katarzyny Szaulińskiej, z wyśmienitymi realistycznymi rysunkami Daniela Chmielewskiego, nie jest tradycyjnie rozumianym poradnikiem psychologicznym. Jest raczej opowieścią obyczajową, w której ukryto poradnik. 

Chcesz poznać dalsze szczegóły? Zapraszam do lektury.

Wydana w poręcznym formacie, na kredowym papierze, na 32 planszach przywołuje po lekturze na myśl  „Niebieskie pigułki” autorstwa szwajcarskiego rysownika Frederika Peetersa. I rzeczywiście, w środku odkryjesz wspaniale zobrazowaną historię ucznia Dominika. Poznasz od podszewki świąt młodego człowieka, który zmaga się z chorobą. Poznasz jego środowisko, rodzinę, znajomych, przyczyny odsuwania się od otoczenia oraz jego żywot ukryty za maską, którą obrazują  skrajności zachowań. Poznasz czytelniku przyczyny i skutki depresji, podane treściwie na podstawie scen z życia codziennego dorastającego chłopaka. W bardzo czytelny sposób naszkicowane zostały objawy, przebieg oraz sposoby (nie)radzenia sobie z nastrojem depresyjnym. Całość została sportretowana w spójnym, nienachalnym, niebełkotliwym przekazie.

Przystępny scenariusz i przepiękne rysunki Daniela Chmielewskiego budują nastrój skupienia oraz zadumy. Budują nastrój dla nauki właściwego postepowania osób (rodzin), gdzie depresja jest częścią składową ich życia. Właśnie ten element jest najmocniejszym punktem komiksu. W zasadzie każda plansza to starannie przemyślana wizualna metafora, pokazująca wyraziście co dzieje się z osobą chorą.

Wymowne rysunki Daniela pokazują ukrytą prawdę, którą ciężko opowiedzieć słowami. Artysta mądrze i pięknie prezentuje ten trudny temat. Robi to z wyczuciem, dojrzałością i wręcz szlachetnością. Ma do tego pełne prawo, gdyż sam przez 5 lat zmagał się z depresją. I poradził sobie z nią znakomicie - założył rodzinę, redaguje, wydaje komiksy. Ma na swoim koncie takie albumy jak; „Zostawiając powidok wibrującej czerni”, poruszające „Zapętlenie”, i świetnie przyjęty także we Francji „Podgląd” (do którego napisał scenariusz, a zilustrował Marcin Podolec). W pewien sposób - mam wrażenie, że zeszyt „Czarne fale” jest bliski czasowo „Zapętleniu”. Jest jakby jedną z kolejnych opowieści. Równie przejmującą, wymagającą od czytelnika skupienia i uwagi, ale wynagradzającą wszystko olbrzymią mądrością płynącą z lektury. Wręcz ten zeszyt mógłby znaleźć się w zawartości „Zapętlenia”.

Podsumowując! Scenarzystka i rysownik wykonali wyśmienitą pracę. Katarzyna Szaulińska unika banalnych skojarzeń – świetnie prowadzi narrację, buduje napięcie w wybornych dialogach, a za to Daniel Chmielewski w jednym kadrze potrafi zawrzeć piekło depresji, trudne do opisania w słowach.

Obydwoje zbudowali przejmującą – prawdziwą historię - którą wsparli nadzieją. Skierowali to wszystko do młodych ludzi, ale tak naprawdę do każdego z nas. Co najważniejsze, opowieść jest nie tylko o walce, ale i o zwycięstwie. Ten komiks da ukojenie chorym - pozwala pojąć to, co dla wielu zwykłych szczęśliwych obywateli jest niezrozumiałe. Największą jednak zaletą tego zeszytu jest to, iż przede wszystkim jest w nim recepta, krok po kroku, jak poradzić sobie z "czarną falą". Znajdziesz także na samym końcu albumiku informację, gdzie w Polsce, i bardzo szczegółowo w Warszawie szukać pomocy. Warto także odwiedzić stronę; http://czarnefale.blogspot.com.

Apel! Zdecydowanie tytuł ten powinien pojawić się w szerszej dystrybucji krajowej, np. razem z gazetą „Charaktery”, lub z inną jeszcze bardziej komercyjną o ogólnopolskim zasięgu. Trzeba tę wiedzę mądrze spożytkować, przenieść na łono społeczeństwa, a może dzięki temu zapobiegnie się kolejnemu samobójstwu chorego na depresje, gdyż 17% z nich odbiera sobie życie. Ktoś przeczyta komiks, zobaczy objawy u bliskiej osoby, i zdąży z  pomocą. Edukacja to podstawa, a ten zeszyt trafia w samo sedno.

Zdecydowanie polecam!