Regionalne opowieści obrazkowe publikowane przez stowarzyszenia, urzędy i wszelakie instytucje, z okazji uroczystości, obchodów i w celu promowanie małych ojczyzn podbijają nasz kraj. Jak prezentuje się kolorowy zeszyt opublikowany przez Gminę Miejską Złotoryja oraz Fundację Archeologiczną Archeo?

Złotoryja to przeurocze miasto w województwie dolnośląskim, należące do najstarszych grodów w Polsce i od zawsze związane wydobyciem złota. Miejscowość położona na Pogórzu Kaczawskim - (gdzie można podziwiać relikty wszystkich okresów wulkanizmu) - słynie z wielu rarytasów i pokus zarówno dla miłośników natury: Ostrzyca Proboszczowicka – wygasły wulkan Wilcza Góra – wygasły wulkan i róża bazaltowa Czartowska Skała – wygasły wulkan w Parku Krajobrazowym Chełmy, Grodziec – wygasły wulkan i zamek średniowieczny Wielisławka i Organy Wielisławskie, Wąwóz Myśliborski i Organy Myśliborskie, jak i architektury - Zamek Grodziec, Zamek Bolków, Zamek Lipa, Zamek Świny, romański kościół-muzeum p.w. św. Jana Chrzciciela i św. Katarzyny Aleksandryjskiej w Świerzawie, Zamek Niesytno, Zamek Rokitnica. Idealny region kraju na wakacyjny wypad!

W samej Złotoryi nie brakuje atrakcji: średniowieczne kościoły, baszta kowalska, XIV w. mury obronne, ratusz i wiele, wiele innych. Na pewno warto też odwiedzić "Muzeum Złota" i "Aurelię": wspaniale odnowioną kopalnię tego kruszcu. Zresztą wszystko w tym malowniczych okolicach kręci i kręciło się wokół króla metali. Nie dziwota, że na przełomie tylu wieków i pod rożnymi chorągwiami państwowymi, w tyglu tylu narodowości nazbierało się wiele legend, klechd i opowieści historycznych, a oceniany kolorowy zeszyt prezentuje zaledwie siedem z nich.

Zbiorek rozpoczyna legenda "Złotoryjanie pochowani w złocie". Opowieść owa powstała na podstawie niemieckiej przypowieści z XIX w. Zaś sama historia rozpoczyna się w XII w., w czasach kiedy gorączka złota rozpalała umysły wielu ludzi, a górnicy swoje skarby zabierali ze sobą... do grobu! Teksty do komiksu napisał archeolog i regionalista Tomasz Stolarczyk, zaś oprawę graficzną wykonał złotoryjanin Mateusz Stefanko. Jego styl graficzny jest połączeniem Cartoon z nutką realizmu, bliższy stylowi znanemu z frankofońskich komiksów środka. W tym wypadku ze szczególnym sznytem inspiracyjnym ukierunkowanym na prace Jean-Louis Mouriera (np. "Trolle z Troy, Lanfeust z Troy").

Druga powiastka (także) powstała na podstawie niemieckich zapisków z początku XX w. - nosi tytuł "O koboldzie z kopalni Złote Koło". 1 października roku pańskiego 1133 – rodzina górników odkryła ogromną żyłę złota. Okazało się, iż ma ona już swojego mrocznego właściciela. Od niepamiętnych wieków w największej skrytości ludzie wymawiają jego imię. … Azuriel... Scenariusz do tej historyji napisała Marta Jankowska, a rysunki wykonał Maciej Kisiel (autor bestselerowego "Wiesława"). Ogromnym atutem tej nowelki jest zręcznie poukładany scenariusz i same dialogi. Marta Jankowska fajnie to wszystko fabularnie udokumentowała. Przygodową opowieść z czasów wczesnego średniowiecza pochłania się z czystą przyjemnością. Przejrzyste naszkicowane prostą kreską rysunki, choć i z małą ilością detali w tłach przypominają delikatnie swoim sznytem wczesne prace Pawła Zycha, a dokładnie„Infamis”. Kolorystyka większości kadrów utrzymana została na podstawowej najprostszej palecie barw. Szkoda jedynie, iż wybrano najprostszy wariant czcionki "komiksowej".

Za kolejną legendę pt. "Niedźwiedzia jama" odpowiadał Norbert "Yorik" Rozowski. Artysta o nieprzeciętnym talencie, a w którego styl graficzny jest podobny do prac Grzegorza Krysińskiego. Opowieść z 1148 roku przybliża postać rycerza Sebastiana. Szczęśliwie udało mu się wrócić z wyprawy krzyżowej, niestety w domu od żony Irmentrudy dowiaduje się, iż bardzo niebezpieczny wróg szaleje na jego włościach. Opowieść w klimatach fantasy jest luźną interpretacją jednej z klechd z Wilczej Góry.

Czwarta mini nowelka graficzna pt. "O wisielcu ze Złotoryi" do scenariusza (regionalisty) Mariusza Łesiuka wykonana w prostych przejrzystych i statycznych rysunkach przez Ewę Siof, przybliża postać księcia Bolesława II zwanego Rogatką. Bolesław II był człowiekiem bardzo porywczym a do tego jeszcze niecierpliwym. Jego szybko wydawane wyroki były najczęściej brzemienne w skutkach. Zawitał on przypadkiem do Złotoryi, i nie inaczej narobił niezłego fermentu. Nie zdradzając dalszego ciągu tej historyi, można tylko dodać, że księciunio miał jeszcze oprócz Rogatka przydomki Okrutny, Srogi, Cudaczny.

Piąta opowiastka autorstwa Macieja Kisiela pt. "O Husytach i ciepłych bułeczkach" przenosi czytelnika do roku 1428 do oblężonej Złotoryi. Rok wcześniej ogromna armia husycka uderzyła z Łużyc na Śląsk i splądrowała nasz gród. Wymordowali wszystkich franciszkanów, księży i chłopów, za każdym razem stosując wyrafinowane tortury. Gdy przybyli po raz kolejny w maju 1428 roku – złotoryjanie skryci za grubymi murami zastosowali pewien sprytny fortel. Po raz kolejny Maciej Kisiel posłużył się charakterystyczną przerysowaną prostą kreską, a w której brakuje podkreślenia detali - w szczególności w tłach.

Przedostatnia opowieść autorstwa Wiktora Gruszczyńskiego pt. "Kamrat Czarnego Krzysztofa" opowiada o bandzie rekieterów, którzy w 1506 roku działali na tych terenach. Wiele wycierpieli przez nich mieszczanie Wrocławia, Legnicy, Lwówka i Złotoryi, aż wreszcie w 1512 roku chudopachołki ze Złotoryi otoczyli i zdobyli zamek Czarnego Krzysztofa. Czarny Krzysztof jest postacią autentyczną i historyczną. W owych czasach był praktycznie nietykalny i bezkarny. Historycy podejrzewają, że olszanicki pseudo rycerz ukrywał się i dzielił łupami z księciem legnickim Fryderykiem. Wykonywał dla niego wszelakie zadania – i tylko w ten sposób można wyjaśnić trwającą kilkanaście lat całkowitą bezkarność jego opryszków. W opowieść obrazkowej zapoznaj się z akcją, którą dokonał w celu odbicia kamrata.

"Krucze skały" do scenariusza Mariusza Łesiuka z rysunkami Piotra Wajsa jest swoistą dekonstrukcją opowieści o... Czarnym Krzysztofie. Aczkolwiek cały nacisk fabularno-graficzny położono na wątki fantasy i Tolkienowskiej magiczność.

Prawie na koniec – oceniany zeszyt został wydrukowany w dużym formacie, na pachnącej kredzie, bez literówek czy też błędów ortograficznych. W DTP fajnym pomysłem było zastosowanie półkolistej rożnej paginacji. Do tego jest to publikacja darmowa dostępna podczas spotkań organizowanych przez wydawców.

Podsumowując! Chociaż polskiemu komiksowi regionalnemu i instytucjonalnemu próbuje się (zresztą niesłusznie) przypiąć łatkę bylejakości, jednakże oceniany tytuł ma to coś - jest naprawdę dobry. Nie jest jeszcze idealny, gdyż można by lepiej dopieścić fonty. Ale naprawdę nie jest źle! Esencjonalne familijne historyjki miejscowych scenarzystów i rysowników są pełne pozytywnych emocji i krotochwilnych relaksujących przy lekturze momentów. Są znakomitą promocją miasta i okolic, a zarazem solą w edukacji komiksowej. Brawa dla wydawców, gdyż dzięki temu zeszytowi zwykły obywatel, czy też turysta nie znający opowieści obrazkowych - nie znający tutejszej wielkiej historii, klechd w łatwy sposób zapozna się z nimi. Pierwszorzędne czytadło!

Polecam!