Spieprzyć można wszystko. Od pierwszego dnia życia. Przyjściem na świat można spieprzyć przyszłość starym, którzy niekoniecznie chcieli mieć już potomka. Spieprzyć można fest wypasioną randkę, z homarem na talerzu. Spieprzyć można nawet sprawy duchowe - takie, jak podejście do wiary. Spieprzyć można plany związane ze wspaniałą przyszłością. Spieprzyć naprawdę można wszystko. I właśnie przypadki spieprzenia wszelakiego stały się podstawą do stworzenia komiksu o wielce wymownym tytule... "Spieprzyłem". Komiksu, w którym "wszelkie podobieństwo do osób lub zdarzeń jest przypadkowe".

Wiktor Talaga (scenariusz) zabiera niejako czytelnika na kozetkę psychoanalityka. Podsuwa mu pod nos sytuacje, jakie w życiu mogły mieć miejsce. Chemiczny związek? Odkryta przypadkowo choroba? Alkoholizm? Kłótnie i bójki z żoną? Wmawiający hochsztaplerzy w sutannach? Obarczenie problemami przodków? No dowody na spieprzenie jak znalazł. Poszczególne spieprzenia autor podaje w komiksowych nowelkach. Raz, by ukazać problem, wystarcza raptem parę obrazków. Inny przypadek diagnozowany jest przez kilkanaście plansz.

Przypadki opisane przez Talagę na plansze przeniósł Jakub Topor. To jego drugi, wydany w niedługim czasie albumik. I podobnie jak "Rodacy", tak i "Spieprzyłem" jest satyrą na polską rzeczywistość. Satyrą brutalną, ale trafną, w której każdy może odnaleźć cząstkę siebie. Wszak każdemu zdarzyło się kiedyś coś spieprzyć... Jest satyrą narysowaną, grubą, undergroundową kreską. "Spieprzyłem" śmiało mogłoby się pojawiać w odcinkach jakimś kserowanym, artystyczno-muzycznym zinie. Ale sprawdza się też w albumiku - na szczęście wydawca nie wtłoczył plansz w twardą oprawę i nie zainwestował w kredowy papier. Wtedy by dopiero spieprzył!

Typowo zinowa test też okładka. Puzzle doskonale oddaje ducha komiksu. Skoro rozsypało się kawałki układanki, nic nie stoi na przeszkodzie, by spróbować je później ułożyć. Skoro się spieprzyło, można też odspieprzyć.