Bawarski steampunk. Mieszanina historii, wynalazków i pomysłów kreowanych przez autora. Lektura dwóch albumów z cyklu „Gwiezdny zamek” – z podtytułem „1869: Podbój kosmosu” - to przyjemne zaskoczenie. Zwłaszcza dla tych, którzy wcześniej mieli okazję zetknąć się z kamiennym dziedzictwem Ludwika Bawarskiego.

Zamek Neuschwanstein oraz pałace Linderhof i Herrenchiemsee ukazują Ludwika Bawarskiego jako władcę, który nad kraj stawiał realizację swych wizji. Nad Bawarię stawiał budowanie teatralnych scenografii, w których mogłaby rozbrzmiewać muzyka Ryszarda Wagnera, którego był hojnym mecenasem. Szczególnie pierwsza z rezydencji robi wrażenie. Zawieszona na skale, niedokończona rezydencja projektu Christiana Janka sprawia, że turysta stwierdza: On naprawdę był szalony!

Właśnie zamek Neuschwanstein i postać Ludwika Bawarskiego są punktem, z którego wyprowadza historię w swym komiksie „Gwiezdny zamek” Alex Alice. Właśnie na zamek trafia Serafin i jego ojciec, profesor Dulac. Ma odzyskać tu dzienniki swej matki, która próbowała zgłębić tajemnicę eteru. Teraz badania nad nim prowadzi nie kto inny, a sam Ludwik Bawarski. Pan na „Łabędziej Skale” wraz ze swym architektem Jankiem myślą już o zrealizowaniu kolejnej wizji . Tym razem ma to być… „Ethernef Schwanstern”. "Łabędzia Gwiazda", którą będzie można przemierzać gwiezdne przestworza. Przestworza, w które władca uwielbiał się wpatrywać z okien swej sali tronowej.

Ci, którzy byli w Neuschwanstein (miałem tę okazję) w komiksie Alexa Alice rozpoznają istniejące miejsca a także patenty, które pojawiały się w realizacjach szalonego Ludwika. Wspomniana sala tronowa, przepiękna sala śpiewaków, nawiązania do Parsifala, łabędzia z herbu rycerza Lohergrina czy urządzenie „stoliczku nakryj się” (to zmaterializowało się akurat w pałacu Linderhof). Miłośnicy fizyki z kolei odnajdą w komiksie teorie związane z poszukiwaniem eteru i konstruowaniem tzw. silników eterycznych. Historycy spojrzą na realne wydarzenia – jak chęć odsunięcia szalonego Ludwika od władzy. Do tego dochodzi jeszcze muzyka Wagnera, marzenia o podróżach na Księżyc. A może i dalej. I tak z połączenia historii, fizyki, legend i marzeń powstał świetny komiks przygodowy, przypominający klimatem książki Juliusza Verne.

„Gwiezdny zamek” jest komiksem nie tylko dobrze napisanym, ale i świetnie narysowanym. Utrzymane w chłodnej kolorystyce akwarelki oddają klimat Bawarii (w pierwszym tomie) i ciekawie kreują wszechświat (w tomie drugim). Do tego rozpoznawalne postaci, doskonale nakreślone krajobrazy i miejsca, wymyślone statki powietrzne i urządzenia – wszystko to jest w komiksie Alexa Alice. Ja już dziś czekam na tom trzeci, który zacznie się z pewnością w pięknej Bretanii. Zakończy zaś gdzieś wysoko. Podtytuł „Rycerze Marsa” nie może być przecież przypadkiem.

Jestem fanem twórczości Alexa Alice'a! Jestem wielkim miłośnikiem jego scenariuszy, ale przede wszystkim jego rozpieszczającej oczy pracy ilustratorskiej! Bo ten artysta urodzony we Francji, choć nie ma w swoim portfolio ogromu serii i kilkuset stworzonych komiksów, to nadrabia wszystko jakością scenopisu, lub jeszcze bardziej pieczołowitością oprawy graficznej! Na jego talencie poznali się polscy czytelnicy, ale na samym początku Tomasz Kołodziejczak z wydawnictwa Egmont, który kilka lat po frankofońskiej premierze, a w momencie, gdy krajowy rynek komiksowy przechodził zapaść, to on na przekór zdecydował się wydać serię pt. „Trzeci Testament”.

Na marginesie, pracowałem w owym czasie w jedynej w Polsce 24-godzinnej księgarniani (na Dworcu Centralnym) i dobrze pamiętam, iż akurat tego tytułu nakłady schodziły na pniu! Koniec dygresji.

Teraz jestem świeżo po lekturze (wydanego w tym miesiącu przez Egmont) fenomenalnego pierwszego zbiorczego tomu „Gwiezdnego zamku” i jestem pod każdym względem kupiony, zauroczony i pod ogromnym pozytywnym wrażeniem!

Na wstępie muszę zaznaczyć, że ten pięknie (także pod względem edytorskim) prezentujący się albumik rozpoczyna bardzo obiecująco zapowiadającą się serię fantastyczno-naukową, zaś sama akcja została umiejscowiona w Europie (początkowo we Francji, a później w Bawarii), a historycznie w okresie wielkiej rewolucji przemysłowej u schyłku XIX wieku!

Akcja całej opowieści zazębia się w 1868 roku, gdzie ceniony naukowiec profesor Dulac i jego zdolny syn Serafin przeprowadzali badania nad eterem! Bo eter to swoista substancją magiczna, będąca synonimem perpetuum mobile, a która pozwoliłaby ludziom wznieść się do gwiazd. Żonka profesora, a mama Serafina, również poszukiwała eteru, lecz wybierając się balonem powyżej 32 tysięcy metrów nie przewidziała, iż substancja ta na tej wysokości stratosfery jest bardzo niestabilna! Doprowadziło to do katastrofy, a naszej pani naukowiec w ostatniej chwili udało się jeszcze wyrzucić pojemnik z dziennikiem z zapisu eksperymentu. Od tego momentu ruszyła lawina przygód, a w których syn i ojciec będą głównymi aktorami, zaś w tle objawią się wielkie podróże, bajkowe zamki Bawarii, wynalazki naukowe, steampunkowe machiny, wojny szpiegów i starcia militarnych potęg. Od tego momentu ruszył konglomerat zdarzeń i wir szalonych wydarzeń, a których celem jest zdobycie gwiazd!

W ten oto sposób rozpoczyna się przygodowa i pierwszorzędna pierepałka i stworzona w całości przez Alexa Alice'a.

Pierwszy zbiorczy tomik wprowadza nas w ten wyrafinowany świat, a który po jednej stronie jest wiernym obrazem cywilizacji żyjącej w XIX wieku, czyli maszyn parowych i wszelkiego rozwoju techniki. A z wielu innych stron jest światem marzeń ludzi o lataniu i samospełniających się przepowiedni. Jest światem utopistów i wizjonerów i światem ciągłych poszukiwań mitycznego kamienia filozoficznego (perpetuum mobile – eteru). A oceniany album w bardzo pomysłowy i wciągający sposób opowiada o tym wszystkim. Jest także swoistym hołdem Alice'a dla tej epoki i jej fantazji, ale również dla twórczości Juliusza Verne.

Fabuła komiksu wręcz nawiązuje do cyklu „Nadzwyczajnych Podróży” Verne i Alex Alice celowo zdecydował się na rozpoczęcie akcji komiksu w 1868 roku, a mianowicie w tym samym historycznie okresie, kiedy została napisana książka Verne pt. „Wokół księżyca”. Z tej przyczyny i z tego powodu ma się nieodzowne wrażenie, iż „Gwiezdny zamek” jest takim (jego osobistym) swoistym spin-offem dla tamtej opowieści!

Na marginesie – to po uważnej lekturze doszukiwałbym się jeszcze dwóch inspiracji Alice'a, a mianowicie „Ruchomym Zamkiem Hauru”, a drugą - grą komputerową i komiksem „Syberia” autorstwa B. Sokala.

Proszę zwróć uwagę, iż kilka pobocznych postaci (z obu historii) jest takich samych, ale także w drugiej inspiracji bardzo podobna jest ta cała użyta steampunkowa technologia. Bo tu i tam akcenty technologiczne zbudowane są na precyzji, lecz w jednym przypadku na mechanice związanej z eterem, a w drugiej (w Syberii) na mechanice robotów.

Wnioski z tego nasuwają się takie! Iż Alice po swojemu i z klasą wykorzystał znane i popkulturowe akcenty. A w przypadku Sokala, to mogliby nawet stworzyć album, w którym bez problemu spotkaliby się bohaterowie obu opowieści!

Podsumowując! Ten tom „Gwiezdnego zamku” czyta się jednym tchem, a zarazem jest to rasowy komiks familijny.

Mocni bohaterowie i wredni wrogowie, multum szalonych i prowadzonych w ogromnym tempie przygód, a przede wszystkim ten cudowny klimat, jak z książek Verne, to wszystko znajdziesz w tej wciągającej i pomysłowej opowieści! A jeszcze do tego przyciąga uwagę - wyborna, piękna we wyrazie artystycznym i malownicza oprawa graficzna! Oprawa graficzna, a w której Alice uchwycił bajkowość świata przedstawionego! A dodam jeszcze, iż została wykonana w dwójnasób – najpierw naszkicowana ołówkami na dużej karcie brystolu, a później pokolorowana i dopieszczona akwarelami.

Summa summarum, oceniany tom jest świetny, a dwa kolejne tomy i składające się na całość tej serii - są jeszcze lepsze! Bez kozery, ale „Gwiezdny zamek” nie zawodzi i jest obowiązkową lekturą dla małych i dużych, która daje ogrom radochy!

Zdecydowanie polecam!

Z TĘSKNOTY ZA DZIEŁAMI VERNE’A

Egmont w ramach Klubu Świata Komiksu, obok licznych serii amerykańskich, od samego początku nie zapominał także o komiksach europejskich. Przez blisko dwie dekady istnienia tej linii wydawniczej Egmontu na księgarskie półki trafiło wiele niezapomnianych tytułów. Jak na ich tle wypada najnowsza propozycja tego typu, "Gwiezdny zamek. 1869 - Podbój kosmosu"? Dobrze, bo to naprawdę udany album w retrofuturystycznych klimatach.

Rok 1868 Claire bada istnienie eteru, legendarnej substancji, która znajduje się gdzieś w wysokich warstwach atmosfery. Odnalezienie go i wykorzystanie może pozwolić ludziom nawet na podróże kosmiczne! Niestety kolejna wyprawa balonem kończy się dla niej w najgorszy możliwy sposób.
Mija rok. Serafin, jej dorastający syn, nadal nie może pogodzić się ze śmiercią matki. Obsesja na punkcie eteru przysparza mu kłopotów w szkole i nawet jego ojciec, Dulac, ma tego dość. Pewnego dnia wszystko się jednak zmienia. Ktoś wysyła do nich list, że odnalazł dziennik pokładowy Claire i chce się z nimi spotkać. Dulac zamierza wybrać się tam sam, jednak atak uzbrojonych ludzi sprawia, że ojciec i syn wspólnie wyruszają w pełną niebezpieczeństw i przygód podróż, która może zmienić nie tylko ich życie, ale także i cały świat!

Jak wiele podobnych serii europejskich, tak i ta nadaje się zarówno dla tych dorosłych, jak i tych młodszych czytelników, którzy lubią lekką, zabawną fantastykę w starym stylu. "Gwiezdny zamek. 1869 - Podbój kosmosu" to opowieść jakby zrodzona z tęsknoty za dziełami Juliusza Verne'a i jemu podobnych klasyków uprawiających fantastykę przygodową. Jest to naiwne, ale w ten uroczy sposób, którego nie da się nie docenić. Szczególnie jeśli ma się sentyment do wspomnianych utworów.

Fabuła, jak w takich przypadkach bywa, pełna jest przygód (także z pogranicza książek awanturniczych) i akcji. Dużo jest w niej humoru, postacie są sympatyczne, a całość czyta się lekko i przyjemnie. Nie ma tu większej głębi, to prawda, niemniej "Gwiezdny zamek" dostarcza czytelnikom tego, co obiecuje - znakomitą rozrywkę.

A jak przedstawia się od strony wizualnej? Lepiej nawet, niż treść, która jest dość nieskomplikowana. Rysunki natomiast, klasyczne i szczegółowe, z cartoonową, a nawet momentami mangową nutą, uzupełnione o ręcznie kładziony kolor, robią duże wrażenie. O niebo lepsze, niż większość amerykańskich komiksów, robionych przecież masowo. Do tego edytorsko album także prezentuje się bez zarzutu. Jeśli lubicie podobne klimaty, a najlepiej macie kilkanaście lat i kilka książek Verne'a za sobą, polecam, "Gwiezdny zamek. 1869 - Podbój kosmosu", na pewno się Wam spodoba.