OSTATNIA KRONIKA

I wreszcie nadszedł finał „Kronik duchów”. Nie trzeba było długo na niego czekać, bo seria ta liczyła sobie zaledwie trzy tomiki, ale warto było całość poznać. Nie ważne, że okazała się przewidywalna i dość prosta. Ilość uroku i klimatycznych scen, połączonych z japońskimi legendami miejskimi i humorem sprawiła, że opowieść tą czytało się z przyjemnością i aż szkoda, że to już jednak koniec.

Z Chloe zaczyna dziać się coś dziwnego. Do tej pory zaangażowana w uzupełnianie Kroniki duchów, nagle postanawia jej nie dokańczać, a przecież tylko gdy to zrobi, będzie w stanie odzyskać utracone wspomnienia. Jakie są jej motywy? Co skłoniło ją tak nagle do zmiany decyzji? I jakie będę tego konsekwencje?
To oczywiście tylko początek. Gdy bohaterowie zaczynają kolejne paranormalne śledztwa, Chloe podsłuchuje rozmowę rodziców Kyouichiego, która wywraca do góry nogami jej życie i sprawia, że wszystkie wspomnienia z przeszłości wracają do niej. Po tym wydarzeniu bogini śmierci znika, ale koledzy nie zamierzają zostawić jej samej sobie i ruszają na jej poszukiwania. Tak się składa, że to nie kto inny, tylko Saeki wpada na jej trop. Co więcej, po raz pierwszy wykazując się prawdziwymi detektywistycznymi talentami, chłopak odkrywa jej przeszłość. Gdy wszystko staje się jasne, również świat bohaterów może zostać wywrócony do góry nogami. Ale Chloe nie chce by coś się zmieniło. Chce zdobyć Kyouichiego, nawet jeśli oznacza to…

Cóż, całkiem nie tak dawno temu pisałem, że obawiam się, iż przewidziałem to, czym autorka „Kroniki” chce zaskoczyć czytelników. Rzecz ta dotyczyła przeszłości Chloe i była tak oczywista, że aż trudno byłoby jej nie dostrzec. I stało się, przewidziałem, Seiju nie zaskoczyła mnie tu tym, czym najbardziej powinna. Ale za to pojawiła się kwestia, której nie przewidziałem i za to należy się autorce spory plus. Oczywiście wielu takie obrót sprawy może rozczarować, ale mnie w ostatecznym rozrachunku manga nie zawiodła. Tym bardziej, że autorka wyjaśnia wszystko na początku tomiku, a to, co czeka dalej, jest jak najbardziej udane.

Całość jest więc mroczna, czasem krwawa, ale zarazem lekka, zabawna i dość typowa, jak na shounen. Nie zabraknie więc ładnych dziewczyn o dość obfitych kształtach, akcji i zwyczajnych bohaterów zaangażowanych w niezwykłe sprawy. A wszystko to znakomicie zilustrowane, w sposób prosty, ale nastrojowy, wyrazisty i bardzo miły dla oka. Dla jednych to będzie tylko tyle, dla innych aż tyle. Ja cieszę się, że mogłem całość przeczytać i nie żałuję spędzonego nad „Kroniką duchów” czasu.

Kto lubi shouneny, ten się nie zawiedzie. Nawet jeśli nie jest to żadna wybitna seria, dostarcza dobrej, sympatycznej rozrywki. Jeśli dodatkowo należycie do miłośników horrorów, dobra zabawa na ponure popołudnie gwarantowana. A na deser czeka na Was gra osadzona w realiach mangi: niby drobiazg, a cieszy.