WYBRANIEC JEST ZMĘCZONY

Wcale nie chciał być wybrańcem. Wcale nie marzył o tym, by być bohaterem. Nie dziwi więc, że odchodzi w cień. Ulatnia się. Chowa. By nie powiedzieć dosadniej, że spier…

Rozpływa się w niebycie. Siada na furmankę i jedzie. Tak po prostu. Tak zwyczajnie. Jakie to nie bohaterskie! Jakie to słabe! Jakie to nieoczekiwane! Przez dwanaście tomów walczył, wysilał się, rządził, a teraz… Tak po prostu odchodzi? Dokładnie tak. Odjeżdża w siną dal. Odchodzi, ustępuje miejsca innym. Oddaje władzę i… Odchodzi na stronie numer 559, na dole której małymi literkami napisano „fin”. Koniec. To koniec. To naprawdę już koniec. Więcej nie będzie. Po albumie numer 12 nie nastąpi już album z numerem 13.

Seria o wybrańcu dobiegła końca. Dobre sobie. Co to w ogóle za wybraniec? To przecież jakiś kaczor. Kaczor wybrańcem? Kto to widział? Kto w ogóle mógłby wpaść na pomysł, że właśnie kaczka będzie kierować światem? Przecież to jakiś absurd. Przecież to kuriozum nad kuriozami! A jednak kaczor się przydarzył. A jednak przyszedł komuś do głowy. Nie, to nie jest tekst polityczny. To tekst o komiksie. Jego twórcą jest Lewis Trondheim. Człowiek, który kreuje komiksy na pęczki. Uwalniając strumień świadomości pozwala sobie wymyślać rzeczy tak niestworzone, jak kaczor-wybraniec. Jak Ralph Azham.

Jego perypetie autor zamknął w dwunastu albumach. Ostatnim z nich jest „Czas zwinąć żagle”… Dokładnie, czas zwinąć żagle. Czas odejść w siną dal. Tak – za Ralpha – pomyślał pan Trondheim. Czytelnika pozostawiając z niedosytem. Bo chciałoby się więcej absurdalnego humoru, niezwykłych sytuacji, niecodziennych bohaterów i opowieści z wymyślonego przez Trondhema świata. A tu… Nic z tego. Azham się kończy. Kaczka odchodzi…

Wybraniec się zmęczył. I skończył

Na pocieszenie – Timof już zadbał o to, byśmy nie tęsknili za Trondheimem. Słyszeliście o „Donżonie”? Nie? To błąd! Wielki błąd!