Komiks jest formą rozmowy autorki samej z sobą, albo raczej powiedziałabym rozmowy z własną waginą. Nie raz i nie dwa podczas lektury wybuchałam niekontrolowanym śmiechem, szczególnie przy panelach z udziałem Usagi Tsukino (Czarodziejka z księżyca), Harrym Potterem, Hermioną, Voldemortem, a nawet bohaterkami Seksu w wielkim mieście, Star Treka czy Opowieści podręcznej.

Jednak wszystko kręci się niezmiennie wokół kobiecości i różnych stereotypów z nią zawiązanych. Stereotypów, które, jak zawsze, tylko stygmatyzują i wpychają w poczucie wstydu. Młodziutka dziewczyna powinna przecież czuć wstyd z powodu nieogolonych nóg, nie do końca wie czym i do czego jest łechtaczka, jaki jest ten pierwszy raz, a jak już jest w stałym związku, każdy oczekuje od niej, że zajdzie w ciążę i wyda na świat potomka.

Katja tłumaczy jak bardzo przytyki od znajomych, rodziny, a nawet nieznajomych mogą utrudnić kobietom życie. Pokazuje też jak bardzo niesmaczne są komentarze rzucane przez mężczyzn w różnych sytuacji, często zupełnie niezwiązanych z seksualizacją. Ot, choćby żarcik podczas kupowania zupy na wynos: „Weź mnie ze sobą, też Cię rozgrzeję”.