Charlie to homoseksualista po coming oucie. Jego poprzednia szkoła dość mocno dała mu się we znaki, dlatego nieco boi się nowego miejsca, a przede wszystkim: nowych ludzi. Tym bardziej stroni od tych, którzy wyglądem mogą sugerować konserwatywne zachowania. Dlatego początkowo z dużą rezerwą podchodzi do kolegi, z którym przyszło mu siedzieć na lekcji, Nicka, szkolnego rugbysty, otaczającego się ludźmi o charakterach skłonnych do reakcji homofobicznych. Mimo to tym chłopcom z różnych, na pierwszy rzut oka światów, coraz lepiej się dogaduje. Na tyle, że Nick zaczyna zastanawiać się, czy to jest przyjaźń, czy kochanie.
Fabuła jest prosta, ale właśnie ta prostota jest tu wszystkim. W miłości nastolatków właśnie te błahe problemy są przecież ważne: czy zadzwoni, a może napisać, czy napisać, czy wyjść z inicjatywą, czy poczekać etc. Nocne sesje na chacie to jedne z najlepszych aspektów książki. Oseman jest świetna w pokazywaniu trwogi przed wysłaniem tekstu, który ujawnia twoje uczucia, a my obserwujemy, jak bohaterowie coś piszą, wymazują i próbują w kółko. Tak wiele współczesnych romansów rozkwita w cyfrowym świecie, a Oseman dobrze sobie z tym radzi.