Bronisław Furmańczyk – szef wydawnictwa Elemental ma dar do doboru i wydawania znakomitych komiksów. W ofercie warszawskiego edytora znajdziesz ogromną ilość dzieł mistrzów komiksu, ściśle ujmując europejskich klasyków (z przewagą frankofonów), które zrobiły międzynarodową karierę.

Nie zmienia to faktu, że wśród wszystkich tych pierwszorzędnych tytułów i serii (Uniwersal War, Durango, Jeremiah) wyróżnia się szczególnie seria Alix Senator. Wydawana w zbiorczych i dopracowanych edytorsko tomiszczach, a składających się na trzy cykle: drapieżców, kybele i trucizn. Świeżo po lekturze trzeciej odsłony mogę śmiało napisać, ta seria jest genialna.

Cytując klasyka! Bawi i uczy! Ach! Ja Cię kręcę! Jakże dobry jest ten tytuł!

Nim jednak skieruje się na tor, do oceny trzeciego zbiorczego tomu „Alixa Senatora”, to zdecydowanie chcę (dla osób mniej zorientowanych w komiksie frankofońskim) wyjaśnić kilka istotnych zagadnień. A mianowicie serial komiksowy Alix Senator jest w prostej, ale i w dalekiej linii czasowej kontynuacją serii Alix, początkowo nazywanej Przygodami Alixa.

Na marginesie, klasyczna seria „Alix” z pomysłu i w całości autorstwa Jacques Martina powstała w 1948 roku dla kultowego magazynu „Tintin”, a dopiero w formie zeszytowej seria ta zaczęła się ukazywać w 1956 roku w wydawnictwie Casterman. Droga Czytelniczko! Drogi Czytelniku! Protoplasta narysowany w stylu ligne claire był w anturażu komiksem skierowanym do młodszego czytelnika i celowo nawiązującym do „Przygód Tintina”.

Od tego momentu ruszył swoisty boom na antyczne przygody Alixa, czyli młodego Galorzymianina i jego egipskiego przyjaciela Enaka. A którzy w czasach panowania Juliusza Cezara przeżywali niezliczone incydenty. Aczkolwiek, trzeba także przyznać szczerze, iż większość z tych pierepałek była bardzo mocno osadzona w realiach dziejowych.

Warto w tym miejscu wspomnieć, iż Jacques Martin jest uważany we Francji za protoplastę komiksu historycznego. Dał się poznać od tej strony, iż szczególnie dbał o historyczność i o faktografię. Wytłuszczał ten aspekt w dosłownie każdej z wykonanych przez niego opowieści, a dzięki temu zyskiwały ona wręcz walor edukacyjny. Na marginesie i na ten przykład to do lat osiemdziesiątych postać Alixa (takiego swoistego narratora), pojawiała się w bardzo wielu francuskich podręcznikach historii, a nawiązujących do epoki Antyku. A jednocześnie Jacques Martin serią „Alix” utorował drogę i wyznaczył ramy dla wszystkich twórców naszego ukochanego medium, którzy podejmowali się trudu odtworzenia na kartach opowieści obrazkowej minionych epok, zaś do inspiracji Martinem przyznają się np. Gilles Chaillet, François Bourgeon, czy też Zbigniew Kasprzak.

Warto także wspomnieć, iż klasyczna seria „Alix” jest tworzona do tej pory! A na obecny moment doczekała się już 38 tomów oraz ogromnej ilości pobocznych albumowych opowiastek. Należy mieć tylko nadzieję, że wydawnictwo Elemental sięgnie po ten serial, który podany w stylu "ligne claire", czyli "czystej linii" – nic, a nic się nie zestarzał!

Nie zestarzał? Zarzuci mi niejeden niewierny Tomasz.

Odpowiem – krótko i fachowo. Styl "ligne claire" polega na dążeniu do czytelności rysunku w celu ułatwienia odbioru dzieła, a osiąga się ten efekt poprzez zredukowanie zbędnych szczegółów i otaczając wszystkie narysowane przedmioty oblutowaną kreseczką. A w wyniku tego dostajemy rysunek bardzo czytelny, wręcz ikoniczny, lecz nie realistyczny! Nadmienić należy, iż prekursorem tego stylu był Hergé i artyści z jego studia graficznego. Koniec wyjaśnień i płynnie kieruję się do właściwej oceny – hmm, kontynuacji z serii „Alix”. Kontynuacji? Tak, bo wykorzystuje pomysł (Martina), postacie, lecz nie naśladuje pierwowzoru i jest tym samym uniwersum, a które czerpie z pomysłu poprzedniej serii, lecz zarazem w formie fabularnej podąża własnym i czasowym torem.

W klasycznym "tasiemcu" opowiada historie Alixa młodziana, a w nowej odsłonie, już statecznego, dojrzałego i szanowanego obywatela Rzymu. Z tej przyczyny ta nowa – rozpoczęta w 2012 roku, już 10 tomowa seria „Alix Senator” nie jest tzw. sequelem, a jest w pewien sposób kontynuacją, a w której oba światy mogą spotkać się, lecz najpewniej nastąpi to w linii czasowej „Alixa” klasycznego.

Oceniana tu seria stworzona została do scenariusza Valérie_Mangin, czyli żony (komiksowego guru i mistrza) Denisa Bajrama, a który notabene od początku uczestniczył w w produkcji wszystkich albumów z tej serii. Ba, jest dyrektorem artystycznym tego projektu, a ściślej to nawet twórcą dopracowania kolorystycznego „Alix Senatora”. Autorem realistycznej oprawy graficznej jest Thierry Demarez. Dodam (na marginesie), iż ten artysta uwielbia rysować medievalia, smoki, lecz w którymś z wywiadów wspominał, iż lubi "Murenę" i prace śp. Philippa Delaby. A fakt (stan) ten jest także zauważalny w „Alixsie Senatorze” (w formie wizualnej, kolorystycznej oraz w samym kadrowaniu).

W zbiorczej edycji Elementala wydanej na wypasie: na twardo, z grzbietem, z świetną wklejką (pokazująca w mimice zakłamanych senatorów Rzymskich) i z pierwszorzędnymi dodatkowymi materiałami edukacyjnymi (historycznymi) zapoznasz się z dwoma tomami z tej serii.

„Miasto trucizn”, „Widma Rzymu”składają się na jeden pełny i zamknięty fabularnie cykl (trucizn).

Akcja tej opowieści kontynuuje wątki z tomów poprzednich. Jest to czas panowania cesarza Oktawiana Augusta! Władca wysyła senatora Alixa z kolejną misją dyplomatyczną, tym razem do targanej konfliktami wewnętrznymi Nabatei. Nasz Alix będzie musiał wybrać, pomiędzy lojalnością do starego władcy, a swoim dawnym przyjacielem, który będąc namiestnikiem, w imieniu tegoż króla sprawował faktyczną władzę. Bogaty kraj, którego stolicą była (słynna obecnie) Petra stanie się areną lokalnego i cichego konfliktu, który ostatecznie może doprowadzić do wielkich konsekwencji dla Rzymu.

Alix po dramatycznych wydarzeniach, z poprzednich tomów, boi się utracić kolejnego bliskiego, ale także niczym wytrawny detektyw podejmie kolejne śledztwo i misję dyplomatyczną.

Opowieść gęstą od wątków pokazuje oblicza nie tylko naszego głównego bohatera, ale siłę intryg, polityki, sojuszy, ludzi, „kultur narodowych” oraz historycznego i autentycznego obrazu tamtej epoki. Nasz bohater (niczym Tintin) będzie musiał odnaleźć się w tym wszystkim i będzie pędził w pustynnych anturażach za swoimi celami i odkrywał (dla nas) kolejne krainy władane, lub będące w protektoracie Rzymu!

Czytelniczko/Czytelniku poznaj bonanzy senatora Alixa, jego ekscytujące przygody, a stworzone z pomysłem, pietyzmem przez Valérie Mangin i Thierry Démareza. A gdzie fabuła, ale i akcja w graficznym aspekcie pędzi na złamanie karku. A jest jej nawet więcej, niż tekstu w dymkach (np. w porównaniu z klasycznym Alixem)! Aczkolwiek i na szczęście Ilość wydarzeń, a przecież zbudowanych na osi realiów historycznych nie przytłacza, lecz wręcz zachęca do sięgnięcia po źródła historyczne.

W tym miejscu warto wspomnieć, że w ocenianej tu edycji Elementala dostajesz wspaniałe, pierwszorzędne, a przede wszystkim naukowe opracowania, a które są przerywnikami pomiędzy albumami. Tym razem na temat zarządzania i dostarczania wody do miast Imperium.

Wyjaśniają one precyzyjnie (opierając się wyłącznie na prawdzie historycznej) np. wszelakie aspekty dotyczące tego antycznego świata. Czyta się to przednio, a przecież ma to wielki walor edukacyjny!

Pod względem fabularnym nie można się do niczego doczepić, bo nie ma dziur w scenariuszu, a scenopis jest bardzo wciągający! Tak samo pierwszorzędną jest realistyczna oprawa graficzna. Całość czyta się lekko i płynnie i z ogromną przyjemnością, bo klimatyczne dialogi i piękne grafiki pokazują surowość, ale i piękno miasta, otoczenia i strojów.

Czytelniczko! Czytelniku! Musisz mieć świadomość, że zaprezentowana w ten sposób historia Rzymskiego Imperium za czasów panowania Oktawiana Augusta i pokazana oczami senatora Aliksa jest równie wciągająca, jak np. ta ukazana w serialach komiksowych „Orły Rzymu”, lub „Murena”.

Zarówno Valérie Mangin i Thierry Démarez i arcymistrz (tym razem) kolorysta Denis Bajram - pod każdym względem spisali się na medal i wyszli z tego zadania z tarczą! Całość tej opowieści, po raz kolejny idealnie zbilansowali i podali. Autorzy komiksu nie zawiedli i solidnie odrobili pracę domową np. z powodzeniem odwzorowując klimat z klasycznego „Alixa” i wiernie oddając realia tamtej epoki. Czyta się i ogląda się to przednio!

Podsumowując! Trzeci zbiorczy tom zagęszcza historię Alixa i buduje klimat epopei i przygody! Od zawartych w nim intryg nie sposób Ci będzie się oderwać! A jeszcze po przeczytaniu - od razu - zorientujesz się na jak szeroką skalę zakrojony jest obraz świata tu przedstawionego. Albowiem, po uważnej lekturze tego zbiorczego tomu (wydanego przez Elemental na ogromnym wypasie) ma się wrażenie obcowania z dziełem wybitnym i nadzwyczajnym! Autentycznie, jest to lektura obowiązkowa dla każdego, a nawet znakomita na prezent i warta wydanych pieniędzy!

Zdecydowanie polecam!