SENKU KONTRA IBARA

Szesnasty tom „Dr. Stone’a” to prawdziwa jazda bez trzymanki. Akcja ostatnich części, jakże dynamiczna, zagęszczała się coraz bardziej aż do tego punktu. Punktu, w którym wybucha i atakuje czytelnika szybkim tempem, szalonymi wydarzeniami i całkiem sporą porcją zaskoczeń.

Starcie Senku i Ibary staje się kluczową bitwą wojny pomiędzy Królestwem Nauki a Królestwem Petryfikacji. Ale czy to oznacza, że naszym bohaterom uda się zdobyć meduzę? I czy dowiemy się czegoś na temat Whymana?

Zaskoczenia, o których pisałem na początku tej recenzji może i wielkimi zaskoczeniami wcale nie są, może ich rozwinięcie i rozwiązanie są dość oczywiste, ale jednak znajdziecie je w tym tomie i to jak najbardziej należy zaliczyć mu na plus. Jednocześnie dzieje się tu dużo, może nawet więcej, niż w kilku ostatnich tomach, chociaż tam też na nudę i brak wrażeń chyba nikt nie mógł narzekać, a wszystko to zostało poprowadzone całkiem zgrabnie.

O fabule nie chcę zbyt wiele mówić. Nie chcę też zbyt dużo rozpisywać się nad wątkami czy wyjaśnieniami. „Dr. Stone” to seria, która właśnie tym stoi. Czy coś rozwiąże się w danym tomie, czy nie? Dokąd zaprowadzą nas twórcy tym razem? To najlepiej odkrywać samemu, nie wgryzać się w opisy, bo i po co, skoro mangę łykniemy szybko i z przyjemnością. A wszystko to zabawnej opowieści, która jednocześnie potrafi czegoś nauczyć, nawet jeśli elementy owej nauki często są mocno przekombinowane.

Niezmiennie, jak na mangę dla nastoletnich chłopców przystało, czytelnicy z głównymi bohaterami mogą się identyfikować, choć, jak już kiedyś pisałem, raczej na zasadzie „ja też chciałbym taki być” niż „o, to właśnie ja”. Jest tu też sporo walk, dużo pięknych dziewczyn i odrobina erotyki. Wiadomo, powodów do śmiechu również nie brakuje, a i zdarza się nuta napięcia, łagodne, stonowane zaskoczenia i dobre wykonanie.

To wykonanie to oczywiście także i rysunki. Boichi to znakomity mangaka, który nawet w swoich bardziej uproszczonych graficznie pracach stara się upchnąć jak najwięcej detali. I chociaż operuje osobliwą kreską, za nic mającą proporcje czy realizm postaci, wszystko to wpada w oko i ma swój urok. I potrafi przykuć wzrok.

Reasumując, warto. Jeśli lubicie shouneny, to rzecz dla was. Nie idealna, ale bardzo dobra i warta poznania.