BINIO BILL W KOMPLECIE

No i mamy to. Coś, co w latach 80. wydawałoby się mrzonką – nikt o takich rzeczach wtedy nie myślał – stało się faktem. Mamy wydanie zbierające wszystkie – powtórzę, WSZYSTKIE - przygody Binio Billa w jednym, grubym tomie. Począwszy od „Rio Klawo”, przez komiksy "Na szlaku bezprawia", "100 karabinów", "Binio Bill krięci western i... w kosmos", "Binio Bill i ciotka Patty", "Śladami Kida Walkera" po po opowieści "Binio Bill i skarb Pajutów" oraz „Binio Bill i szalony Hieronimo”. Ktoś powie – ale przecież wydawnictwo Kultura Gniewu już to wszystko pokazało w pięciu albumach. Zgadza się. Do komiksów tym razem jednak dołożyło wspaniałe dodatki.

Dla przypomnienia. Binio Bill to nasz Lucky Luke stworzony przez Jerzego Wróblewskiego. Jego przygody z wypiekami na twarzy śledzili czytelnicy ukazującej się we wtorki, czwartki i soboty gazety harcerskiej „Świat Młodych”. Wycinali je, sklejali w albumiki-samoróbki. I marzyli, by Binio Bill ukazał się w książeczkach –jak „Kajko i Kokosz”, „Tytus, Romek i A’tomek” czy „Przygody Jonki, Jonka i Kleksa”. Tak było, pamiętam jak dziś… Marzenie musiał zaspokoić jeden album „Binio Bill i skarb Pajutów” z roku 1990. W roku 2009, w wersji czarno-białej ukazał się jeszcze "Binio Bill i szalony Hieronimo". Na kolejne tomy przeba było zaczekać. Dopiero w roku 2016 Kultura Gniewu zaczęła wznawiać wszystkie - i światomłodowe, i albumowe - komiksy z Binio Billem. Na WAK recenzowaliśmy je na bieżąco. Dlatego dziś więcej o formie integrala niż o treści.

W sumie dostajemy publikację zamkniętą na aż blisko 300 (!) stronach. Za jej opracowanie graficzne odpowiadał Tomek Leśniak (gdyby ktoś nie wiedział to rysownik m.in. serii „Jeż Jerzy” oraz „Tymek i Mistrz”). Zadbał o okładkę, przypominający winietki ze „Świata Młodych” grzbiet wydawnictwa oraz strony tytułowe poszczególnych rozdziałów. W zbiorczej edycji wydawca zadbał też o chronologię. Poszczególne komiksy ułożył według dat ich publikacji (tego zabrakło nieco w wydaniach albumowych).

Ale album to nie tylko komiksy. Zbiór został uzupełniony materiałem Macieja Jasińskiego na temat „Binio Billa” i fascynacji Wróblewskiego westernem. Dla wielu będzie to nowa wiedza. Inni odniosą wrażenie, że już to gdzieś czytali - rzeczywiście, Jasiński wykorzystuje teksty opublikowane wcześniej w książce "Jerzy Wróblewski okiem współczesnych artystów komiksowych" (wyd. Ongrys 2016). Jego tekst okraszony został licznymi szkicami, pojedynczymi kadrami czy skanami ze „Świata Młodych” (na jednym z nich wyjaśnia się kto stoi za psychodeliczną kolorystyką komiksu „Binio Bill i 100 karabinów"; przyznam, że to niezłe zaskoczenie). Przedstawia też korespondencję rysownika z redakcją "Świata Młodych".

Drugim z dodatków jest zestaw rysunków z Binio Billem przygotowany przez współczesnych komiksiarzy. Kazdy z nich pokazał bohatera w swojej stylistyce, dzięki czemu dostajemy przekrój graficznych możliwości jak może wyglądać dzielny szeryf z Rio Klawo. Wśród autorów są m.in. Andrzej Janicki, KRL, Piotr Nowacki, Śledziu, Pała, Tomasz Niewiadomski, Arkadiusz Klimek czy Jarosław Wojtasinski. Ten ostatni wszedł zresztą na dłużej w buty Jerzego Wróblewskiego. W przygotowaniu jest album... z kontynuacją przygod Binio Billa jego autorstwa. Jego zapowiedzią był wydany przez autora w nakładzie zaledwie 50 sztuk (jeden stoi u mnie na półce :) album "Binio Bill. Nowe historie". Tym razem komiks ma wypłynąć na szersze wody za sprawą Kultury Gniewu.

Podsumowując. Zbiorczy "Binio Bill" to kawał dobrej powtórki z rozrywki. To też przykład jak wznawiać klasykę w wersji, by zadowoliła stare pryki wychowane na "Świecie Młodych" ale i zainteresowała młodych odbiorców. Powoli staje się to standardem - w podobny sposób publikowany jest obecnie "Kajko i Kokosz", podobnie wydano "Profesora Filutka". "Binio Bill" na takie wydanie też zasłużył.

Andrzej Kłopotowski