ODNALEŹĆ TAJNE AKTA

„Liga niezwykłych dżentelmenów” wraca. Po raz kolejny. I to od razu z czterema tomami wydanymi na raz. Ja sięgnąłem po ten konkretny, bo to jeden z tych, których wcześniej nie znałem. Więc poznałem i jak zawsze bawiłem się znakomicie. Bo może to i nie największe dzieło Moore’a, ale nawet w takiej bardziej rozrywkowej formie autor ten jest znakomity i serwuje czytelnikom – szczególnie tym rozeznanym w poruszanej przez niego tematyce – naprawdę świetną zabawę.

Lata 50. XX wieku. Do Londynu wraca dwójka z nieistniejącej już Grupy Murraya, poszukując tzw. „Czarnych akt”, w których zawarte są informacje o Lidze. Ale czy ich misja ma szansę powodzenia? I czy ją przeżyją?

W przypadku „Ligi niezwykłych dżentelmenów” jest podobnie jak z „Top 10” tego samego scenarzysty: w skrócie, mamy tu do czynienia z zabawą motywami i schematami, odtwórstwem nastawionym nie na rewolucję, a po prostu dobrą zabawę. Moore jest tu, jak dziecko, biorące do rąk figurki swoich ulubionych bohaterów, nie wyrywając ich ze świata, do którego należą, ale umieszczając na styku literackich rzeczywistości i historycznych realiów, zestawia ze sobą w opowieści łączącej elementy z ich „rodzimych” dzieł. Bawi go odtwarzanie motywów, łączenie fikcji z faktami i żonglowanie tym, co w popkulturze – tym razem nie wiktoriańskiej (o ile można mówić o czymś takim, jak „wiktoriańska popkultura”), a tej z lat 50. XX wieku, a jednocześnie robi to w sposób i inteligentny, i fascynujący. I taki, by nawet nowi czy stawiający na czystą rozrywkę bez pretensji do czegokolwiek czytelnicy nie poczuli się tu zagubieni.

Do tego rzecz jest uzupełniona o całą masę dodatków, które nie tylko rozbudowują opowieść, ale i dodają jej posmaku realizmu. I świetne są też ilustracje. Cartoonowe, dość proste, momentami kojarzące się z klasycznymi grafikami, uzupełnione o dobrze dobrany kolor, świetnie pasują do całości. Tak samo nie zawodzi i wydanie, ale to już standard. Chociaż standard warty wspomnienia przecież, bo też wpada w oko.

Podsumowując, kto nie zna tego komiksu, a chce dobrej, inteligentnej rozrywki w najlepszym tego słowa znaczeniu, nad którą spędzi mile czas, a jeszcze więcej poświęci go na poszukiwanie niezliczonych odwołań popkulturowych, będzie zachwycony. Dobrze więc, że rzecz doczekała się wznowienia. Dobrze, że cała seria jest wznawiana, bo to jeden z tych komiksów, które warto odświeżać raz na jakiś czas. I przypominać nam, jak może wyglądać komiksowa rozrywka, niby niezobowiązująca, a jaka wyśmienita i wysmakowana.