TAJFUN NOT DEAD!

Nie dość, że żyje to ma się świetnie. Tajfun od „Gierka” to nostalgiczna wyprawa po zakamarkach świata budowanego przez Tadeusz Raczkiewicza.

Tajfun, czyli najbardziej znane komiksowe dziecko Tadeusza Raczkiewicza, rządził w latach 80. XX wieku na łamach Świata Młodych. Cztery cykle – „Zagadka układu C-2”, „Afera Bradleya”, „Na tropie skorpiona” oraz „Monstrum” - wyróżniały się spośród drukowanych tam humorystycznych komiksów (w tej harcerskiej gazecie brylowały prace Szarloty Pawel, Janusza Christy oraz Henryka Jerzego Chmielewskiego). Były to historie łączące elementy fantastyki i sensacji. Rysowane w sposób bardziej „dorosły”.

Wznowień Tajfun doczekał dopiero w XXI wieku. Nakładem Mandragory i Ongrysa ukazały się klasyczne serie ze Świata Młodych. Ongrys pokazał też kolejne perypetie wąsatego agenta Nino. Z kolei po śmierci Tadeusza Raczkiewicza na dobre za rysowanie nowych przygód wziął się Paweł Gierczak znany jako „Gierek”. Próbkę możliwości pokazał w antologii „Tajfun. Nowe przygody”. A teraz „Gierek” własnym sumptem, pod szyldem Radomskich Zakładów Komiksowych „Włócznik”, wypuszcza album „Tajfun. Agenci Nino”.

I zabiera czytelnika w szaloną podróż pełną sentymentalnych odniesień i patentów, jakimi nie powstydziłby się sam Tadeusz Raczkiewicz. „Gierek” funduje jazdę bez trzymanki, wyglądającą jak przeniesiony na papier strumień świadomości „po spożyciu”. W komiksie „Wielka draka w galaktyce Tech-Nor” Tajfun za sterami kosmicznego buldożera (sic!) przemierza galaktyczne przestrzeni, by dotrzeć na planetę Pneumonia, gdzie spotyka starego znajomego – Sato. Po drodze coś rozwali, a nawet całą planetę kosmicznym gruzem zasypie. Z kimś się ponachrzania, wpadnie w tarapaty i – bazując na kosmicznym złomie – wyrwie się z wrogiego miejsca. W innych komiksach – to „Sato. Misja Nostromo”, „Super-Kobiety” oraz „Tajfun. Agenci Nino” Gierczak kreuje równie abstrakcyjne, co cudownie pokręcone fabuły. I razem udaje mu się wykręcić liczącą koło 90 (!) stron publikację.

Fabularnie Gierczak nie tylko trzyma klimat Tajfuna, ale też bawi się nawiązaniami do innych wytworów popkultury. Mamy więc nawiązania do komiksów („Yans”, „Antresolka profesorka Nerwosolka”, „Funky Koval”), filmów („Obcy”, „Predator”, „Seksmisja”) czy gier („Mortal Kombat”). Mamy też bardzo dobrze oddany graficzny klimat, z jakiego znany był Tajfun. Nie jest to przełożenie 1:1, ale w kresce „Gierka” jest podobna ekspresja (i nieudolność czy mówiąc inaczej radość tworzenia :) co w kresce Raczkiewicza. Ba, Gierczak – w przeciwieństwie do Raczkiewicza – nie nudzi się z każdą kolejną planszą! W jego Tajfunie nie brakuje też coraz to nowszych, wpisanych w kadry onomatopei, które były charakterystycznym elementem w komiksach Raczkiewicza z lat 80.

Gierczak okazuje się być godnym następcą Raczkiewicza przy kreowaniu nowych „Tajfunów”. Tym samym dołącza do grona komiksiarzy-kontynuatorów i staje w jednym szeregu obok Sławomira Kiełbusa (rysownik nowych przygód Kajka i Kokosza) oraz Jarosława Wojtasińskiego (bawi się w kontynuowanie Binio Billa). Oby tylko nie znudziło mu się rysowanie. Bo w to, że w głowie ma mnóstwo pomysłów, akurat wierzę.

Gdybyście byli zainteresowani nabyciem albumu „Tajfun. Agenci Nino” uderzajcie przez facebooka bezpośrednio do autora.

Andrzej Kłopotowski