Właściwie niewiele różni się opis fabuły w stosunku do poprzednich tomów: Księdze uprowadzenia przez demony i Księdze dryfującej bawełny. Mamy Keichiiego, który jest nowym uczniem, klub gier, do którego uczęszcza czwórka wesołych dziewcząt, obcego w wiosce czyli fotografa. Wszystko gotowe na Festiwal Dryfującej Bawełny.

Relacja nowego ucznia z Satoko jest inna niż z pozostałymi dziewczynami, z którymi się zaprzyjaźnił. Chłopak zdecydowanie zastępuje jej brata. Jednak okazuje się, że ma to drugie dno: kiedyś brat był tym, przy którym Satoko czuła się bezpieczna. Czy Keichii będzie mógł być dla dziewczyny bezpieczną przystanią? Czy właściwie może cokolwiek zrobić? Okazuje się, że może i to nawet sporo. A najwięcej może siła jego… życzenia.

Ponownie ostrzegam czytelników, że będzie to bardzo trudne do przeczytania w porównaniu z poprzednimi tomami, ponieważ dramat i trauma mają inny ton niż to, co było wcześniej. Powiedziałbym więcej, ale nie chcę tego zepsuć! To przedostatnia część oryginalnych łuków pytań z serii gier, więc mogę zagwarantować każdemu nowicjuszowi w serii, że w końcu wszystko zacznie się wyjaśniać i będziesz bardzo zadowolony z wyniku!

RÓŻNE WARIACJE CYKAD

Ileż razy można wejść do tej samej rzeki? Jak udowadniają twórcy niezliczonych sequeli popularnych filmów, co najmniej kilka razy. I to samo zaserwowali nam autorzy serii „Gdy zapłaczą cykady” tylko na całkiem innym poziomie. Drugi tom opowiadał nam bowiem tę samą historię, co pierwszy, ale poprowadzoną zupełnie inaczej. Tak samo jest z trzecią częścią, która znów zabiera nas do początków pobytu Keiichiego w Hinamizawie. I znów krok po kroku odkrywamy tajemnice tego miejsca i wydarzeń, które wstrząsają nim od czterech lat. Jak to jednak było w poprzedniej części, tak i teraz, akcja ma zupełnie inny przebieg, akcenty rozłożone zostały w odmienny sposób, a całość uzupełniona została o sceny, informacje i postacie, których wcześniej nie mieliśmy okazji poznać. I chociaż „Księga morderczej klątwy” nie powala tak bardzo, jak „Księga dryfującej bawełny”, to miłośnicy serii, a także fani thrillerów i horrorów będą z całości bardzo zadowoleni.

Nastoletni Keiichi wraz z rodzicami przeprowadza się do górskiej wioski Hinamizawy, gdzie zaprzyjaźnia się z kilkoma dziewczynami. Miło spędza czas, wszyscy razem bawią się, żartują, ale ich sielankę powoli przerywa odkrycie informacji o morderstwie, które miało miejsce w tej okolicy – morderstwie wciąż jakże zagadkowym. Keiichi postanawia przyjrzeć się sprawie z bliska i odkryć co właściwie dzieje się w tym niemalże odciętym od świata miejscu. Czyżby nad tym miejscem ciążyła klątwa? Czy opowieści o demonach są prawdziwe? Im dalej wnika w ten świat, tym bardziej niepokojących rzeczy dowiaduje się nie tylko na temat wioski, ale też i odkrywa, że jego znajome mogą mieć z tym wszystkim o wiele więcej wspólnego, niż byłyby gotowe przyznać. A na tym nie koniec, bo ważniejsze od odkrycia tajemnic Hinamizawy staje się odpowiedź na pytanie: jakie są jego miejsce i rola w tym, co się tu dzieje…

„Gdy zapłaczą cykady” to seria oparta na grze, a że gry często miewają różnie toczące się scenariusze, w zależności od drogi obranej przez gracza, także i ta opowieść ma kilka wersji. Która z nich jest tą właściwą? A może bardziej należałoby zapytać: czy to rzeczywiście tylko alternatywne wersje tych samych wydarzeń? Na to na razie nie dostajemy odpowiedzi, ale tak czy inaczej warto jest czytać tę serię, nawet jeśli już po raz trzeci (a podejrzewam, że nie ostatni) w nasze ręce trafia właściwie ta sama historia. Scenarzysta dał bowiem radę wycisnąć z tego coś ciekawego i wciągającego. Pierwszy tom przez większość czasu mnożył pytania i niepewność. W drugim królował wątek romantyczny, a tragiczne wydarzenia zeszły na dalszy plan, atakując nas dopiero pod koniec całości. Teraz zbrodnie zostają wspomniane już na samym początku, ale sielanka tak szybko nie znika. Mrok jednak przeplata się z nią coraz bardziej, a my obserwujemy co kolejne postacie mają z tym wspólnego i jak ich wzajemne relacje różnią się od tych, które już widzieliśmy.

Kto przeżyje, a kto umrze? Kto okaże się mordercą, a kto ofiarą? Z tomu na tom wszystko to się zmienia. Pozostają jednak urok, humor, świetny klimat i pobudzające wyobraźnie tajemnice. Nie na wszystkie pytania dostaniemy odpowiedzi, ale po raz kolejny w nasze ręce trafia zamknięta opowieść, którą można czytać niezależnie. Owszem autor puszcza tu do nas oko i bawi się motywami tak, że to zaznajomieni z poprzednimi częściami będą zadowoleni z wyłapywania tego typu rzeczy. Do tego dochodzi udana szata graficzna, potrafiąca dobrze oddać zarówno lekką, jak i ciężką stronę całości, a także świetne, podwójne wydanie.

W skrócie: miłośnikom horrorów i thrillerów polec całości gorąco. To naprawdę dobra seria i nawet jeśli niektórych mogą irytować alternatywne wersje wydarzeń, warto poznać wszystkie wariacje „Cykad”. Mimo to bowiem, seria trzyma naprawdę znakomity poziom.