A TO POLSKA WŁAŚNIE

Jakub Topor jest jak połączenie Doroty Masłowskiej i Andrzeja Mleczki. Od pierwszej bierze bohaterów. Od drugiego styl. Efektem połączenia są komiksy o ogromnej sile rażenia.

Bohaterami komiksów Topora są zwykli Polacy. Rodacy. Adrianna jest blogerką modową. Marek i Celina to wiejskie małżeństwo. Izę fascynuje gotycka stylizacja, choć słuchać woli Italo Disco. Romuald jest starym komuchem. Walenty - myśliwym. Zenobia... O, Zenobia to dopiero ktoś. To głowa mafii tramwajowej. ITD, ITP... Każdej z postaci autor poświęca krótką historyjkę, w której pokazuje na co ją stać. Historyjkę przewrotną, z puentą. Sprawiającą, że nie raz w trakcie lektury czytelnik uśmiechnie się pod nosem. Warunek jest jeden. Nie może śmiertelnie poważnie patrzeć na świat. Wtedy w stronę zbiorku Topora nie powinien nawet spoglądać.

„Rodacy. Dwa” to kolejna praca Jakuba Topora, która wpisuje się w nurt komentarza społecznego. Autor szydzi w swych komiksów w kołtuństwa, zakłamania, głupoty i... Uwielbienia do zapiekanek. Rysuje je w stylistyce charakterystycznej dla undergroundu. Stąd moje porównanie do Andrzeja Mleczki. Ale równie dobrze można tu wspomnieć np. Janka Kozę, znanego ze swoich komentujących rzeczywistość rysunków drukowanych w rodzimych tygodnikach.

Tak, jak wspomniałem na początku. Masłowska takich bohaterów by się nie powstydziła. Również Andrzej Mleczko śmiało mógłby podpisać się pod pracami Topora. Ale czy to tylko bohaterowie literaccy czy też - jak w tym przypadku - komiksowi? Czy w zapadłych wioskach nie ma patologicznych małżeństw? Czy w wielkopłytowych blokach nie dzieją się sceny jak z historii np. o Izie? Czy w szkołach nie rozgrywają się dramaty, jakich uczestniczką jest Zyta? Czy w Polsce nie brakuje potomków szlachty jak Zygfryd Jan Eustachy Witold Stanisław Pipczański?

A na koniec wierszyk-wróżba: „Ciulu z golfem w gazie parkujesz jak lamus usiądziesz dziś gołym dup$&iem w watę szklaną”. Tak na zachętę gdyby ktoś się zastanawiał czy warto wyłożyć 13 złotych (w tym VAT) na „Rodaków. Dwa”.