GNIEW. ODSŁONA PIERWSZA

„Ira Dei”. Mówiąc najkrócej – solidny, historyczny frankofon. Osadzony został w XI wieku, kiedy morze Śródziemne – jak w soczewce - skupiało problemy ówczesnego świata.

Miejscem akcji staje się Sycylia, o którą walczą Arabowie emira Palermo i wojska Bizancjum Michała IV Paflagończyka. Do tego dochodzą jeszcze waśnie religijne między Kościołem Zachodu i Wschodu, a także liczni najemnicy, próbujący uszczknąć coś przy okazji bitew i sporów. W takich okolicznościach poznajemy Tankreda. Normana, który próbuje ze swym oddziałem wejść w łaski Wilhelma de Hauteville – najemnika w bizantyjskiej służbie strategosa Georgiosa Maniakesa. Tych kilka nazwisk pokazuje jak liczne pionki – z różnych kawałków świata - przyciąga region.

Pierwszy tom serii zatytułowany „Złoto Kaidów” pokazuje próby zdobycia przez wojska Bizancjum miasta Taormina zanim dotrą tu arabskie posiłki. Udaje się dzięki fortelowi, jaki „sprzedaje” Tankred. Jednak życzy sobie za to wysoką zapłatę, gdzie w rachubę wchodzi tytułowe złoto… Nie jest to jednak zwykły komiks bazujący na historii. W wątek walk o Sycylię scenarzysta Vincent Brugeas wplata prywatną zemstę, jakiej dokonać chce Tankred. A tak naprawdę człowiek z podwójną tożsamością - pozbawiony swojego starego imienia i swojej ziemi przez Kościół, upokorzony dodatkowo zsyłką do kopalni siarki gdzieś w Anatolii. Dziś rodzi się w nim gniew. Tytułowe „Ira Dei”.

W fabule może nie ma fajerwerków, ale wszystko „siedzi” w niej na swoich miejscach. Podobnie „siedzi” też grafika. Ronan Toulhoat jest tworzącym w realistycznej stylistyce rzemieślnikiem. Oddaje i ducha miejsca – budując sycylijskie scenografie – jak i tworzy wyraziste postaci, z przepełnionym gniewem Tankredem vel Robertem na czele.

W albumie zabrakło mi tylko jednej rzeczy – przydałoby się szersze niz te zamieszczone wprowadzenie historyczne, pokazujące śródziemnomorski bałagan w szerszym kontekście. Album „Złoto Kaidów” ma ciąg dalszy w tomie „Prawo łupu”. Ale o nim – przy kolejnej okazji.

Andrzej Kłopotowski