Dość cudaczna para pająk-mnich przemierza świat. Ot, wędrujący przeganiacze duchów. To oczyszczą jakąś mijaną wioskę, to przegonią ducha, to zatrzymają się w tawernie dla takich odmieńców jak oni. To, a czemu by nie, prześpią się ze sobą, często używając pajęczych nici do bongage’u. Obserwujemy tu rozwijającą się, mocno seksualizowaną, relację z młodym dorastającym zmiennokształtnym, dorastanie pająka, trochę yokai do neutralizacji. Wszystko w dość poszarpanym i niespójnym scenariuszu.
Na końcu tomiku otrzymujemy dodatkowe dwie historie. Jedno związane z naszymi głównymi bohaterami, drugie zaś z pobocznymi Książę i ośmiornica. Ostatnie bardzo przypadło mi do gustu i żałuję, że to nie o nich był cały tomik.