Mamy tu osiem krótkich historii krążących wokół trupy lorda Bradley’a. Zarówno samego wyjazdu, jak i życia po wyborze, życia tych wybranych i tych pominiętych. Niczym z małych kawałeczków otrzymujemy obraz tego, jak wprowadzono w życie plan 1.14, który obejmuje nie tylko wszystkie ośrodki wychowawcze dla dziewcząt, ale także więzienia w kraju. Najciekawsze jest to, że każda ze stron jest zadowolona (przynajmniej do czasu) z takiego rozwiązania: dziewczęta mają nadzieję na odmianę życia, jeszcze bardziej starają się być jak najlepsze w sierocińcu, a potem sprawować się w trupie Bradley’a, osadzeni łagodnieją za sprawą dnia „paschy”, a planujący czerpią materialne korzyści z obsługi logistycznej przedsięwzięcia. Jeśli jednak dopowiem, że o planie nie wie opinia publiczna, to chyba wyjawię na tyle, by być ciekawym cóż to za plan.