„Dzwonnik z Notre Dame”, znany również pod tytułem „Katedra Marii Panny w Paryżu”, to pierwsza powieść Victora Hugo, opublikowana w 1831 roku. Opowiada o tragicznych losach młodej Cyganki Esmeraldy w piętnastowiecznym Paryżu. Dziewczyna staje się ofiarą miłości, którą wzbudza w trzech mężczyznach – Quasimodo, garbatym, jednookim i kulawym dzwonniku katedry Notre Dame, okrutnym archidiakonie Klaudiuszu Frollo i młodym kapitanie straży Phoebusie de Châteaupers. Powieść porusza tematykę nierówności i alienacji społecznej oraz nietolerancji na tle piętnastowiecznego Paryża.