KIEDY BYŁEM MAŁYM BOGIEM. HEJ!

Wyobraźcie sobie takie sytuacje. Ikar spada w sam środek labiryntu Taurusika. Centaury startują w wyścigach kopytnych. Atlas zagląda do amfory Pandory. Syzyf w końcu dostaje kamień, który nie będzie już się staczać. Meduza ciągle zapomina, że ma węże zamiast włosów. Herakles zaś przytłoczony zostaje dwunastoma pracami do wykonania.

Albo nie wyobrażajcie sobie. Sięgnijcie po komiks, gdzie zetkniecie się m.in. z tymi zdarzeniami. A to tylko niektóre z pomysłów, jakie na komiksowe plansze przełożyli scenarzysta Christophe Cazenove i rysownik Phiippe Larbier. Panowie postanowili nieco zadrwić z greckich bogów. Wymyślili, że mieszkańcy Olimpu byli kiedyś młodzi i – jako dzieciaki – musieli zawalczyć o swoje miejsce w świecie bogów. I – jak na dzieciaki przystało – nie wszystko idzie im tak, jakby sobie życzyli. Mitologia staje się więc punktem wyjścia. Staje się miejscem, z którego Cazenove bierze atrybuty poszczególnych postaci. Sytuacje, które na planszach serii „Mali bogowie” pokazuje Larbier są już całkowicie zmyślone.

Efektem jest zestaw zabawnych jednoplanszówek (z małym wyjątkiem) składających się na zbiorek „Uparty Ikar”. Drugi już, wydany w krótkim czasie po zbiorku premierowym, zestaw humorystycznych komiksów ze starożytnej Grecji rodem. Nie ukrywam, że serwowany przez autorów i humor, i tematyka, i forma (gdzie gag opowiedziany jest za pomocą kilku kadrów) ujęły mnie już od pierwszego spotkania z serią. Dlatego też drugiej odsłonie „Małych bogów” znów muszę wystawić wysoką ocenę.

I pozostaje teraz tylko czekać na następne spotkania z bohaterami. Zapowiedź trzeciego – „Ciężko jest być bogiem” – pojawia się na końcu albumu. W sumie zaś całość liczy już… jedenaście odsłon. Nieźle. Gdyby to było możliwe, Homer byłby z autorów pewnie dumny.

Andrzej Kłopotowski