KRONIKI KOMIKSIARZA

O sobie samym opowiada Adrian Tomine w najnowszej publikacji firmowanej jego nazwiskiem. „Samotność komiksiarza” to seria scen z życia, w których komiks odgrywa ważną rolę.

„Samotność komiksiarza” to publikacja wyjątkowa już pod względem formy. Wygląda tak, jak byśmy wzięli do ręki notes autora. Czarna okładka, gumka do zapinania, zakładka oraz „nalepka” z ceną. Do tego kratkowany papier. A na nim równiutko wyrysowane kadry. Po sześć na stronę. Kreska czysta, choć nieco uproszczona. Szkicowa. W kadrach sceny z życia komiksiarza. Początkowo samotnika odwiedzającego poszczególne konwenty komiksowe, festiwale, księgarnie sprzedające jego albumy. Samotnika sfrustrowanego, gdy nikt nie pojawia się na spotkaniu autorskim, a kolejki po autografy ustawiają się raczej do innych, niż do niego.

Później szczęśliwego męża. Zakochanego, który jest w stanie dla niej przenieść się w inne miejsce do życia. I wreszcie ojca. Faceta, dla którego ważniejsze są już inne rzeczy (np. to, na co ma ochotę dziecko… i wcale mu się nie dziwię). Do czasu, gdy pikawa zaczyna mu się sprzeciwiać (i znów mu się nie dziwię). Zdarzenie to sprawia, że próbuje dokonać rozrachunku z samym sobą. Oczywiście – inaczej nie byłby komiksiarzem – w formie komiksu, który dostajemy od Kultury Gniewu.

Nowy komiks Adriana Tomine pokazuje go nam w zupełnie innym świetle. Do tej pory odbieraliśmy go śmiertelne poważnie. Tymczasem okazuje się, że autor albumów „Niedoskonałości” KLIK oraz „Śmiech i śmierć” KLIK – ma do siebie dystans. Ma też dystans do dziedziny sztuki, którą się para. W „Samotności komiksiarza” pozwala sobie wielokrotnie puszczać oko do czytelnika. Drwi też z samego siebie. Raz jest wystawionym na katorgę cierpiętnikiem. Raz „zlanym” przez fanów twórcą. Innym razem skazanym na porażkę „artystą”. Ale jest też ofiarą własnego „ja” kiedy np. marzy o zwycięstwie w którymś z branżowych konkursów.

Tomine przypomina mi w tym komiksie innego autora portretującego się na własnych planszach. W „Samotności komiksiarza” jest jak Guy Delisle – autor takich komiksów jak „Pjongjang”, „Kroniki jerozolimskie” czy „Vademecum złego ojca”. Jest jak mały ludzik „wkręcony” w trybiki wydawniczej machinerii.

Machinerii znienawidzonej, ale też przynoszącej niezły dochód. Z dwojga złego - lepsze jest to drugie.

Andrzej Kłopotowski